Πριν το ταξίδι

Τι είναι αυτό που μας κάνει να επιστρέφουμε ξανά και ξανά στα ίδια μέρη;

Φταίει το ότι ψάχνουμε παρηγοριά στο οικείο ή κάτι άλλο πιο βαθύ;

Και πόσα αγαπημένα μέρη μπορεί να έχει κανείς;

Με ποιες αναμνήσεις είναι συνδεδεμένα;

Καθώς ετοιμάζομαι για ένα ακόμη ταξίδι, που προέκυψε σχεδόν από το πουθενά,

αυτές είναι οι σκέψεις που μου τριβελίζουν το μυαλό.

Σκέφτομαι. Και θυμάμαι.

Το πρώτο ταξίδι μου ταξίδι εκεί. Το 1990.

Το πρώτο ταξίδι που πραγματοποίησα μοναχός εκτός Κύπρου.

Και το δεύτερο το 1995, με παρέα αυτό.

Θυμάμαι ξενύχτια. Θυμάμαι νευράκια. Θυμάμαι μακρινές βόλτες.

Και παρτίδες σκάκι θυμάμαι.

Τις επισκέψεις στη μοναξιά του Καζαντζάκη.

Και μια συναυλία στον Κήπο.

Οι αναμνήσεις συγχέονται.

Ακολούθησαν κι άλλες επισκέψεις στο Ηράκλειο τα επόμενα πέντε χρόνια,

αλλά ήμουνα πια πάντα περαστικός, καθοδόν προς τα Χανιά,

μιαν από τις πόλεις που ερωτεύτηκα.

Τι θα μου φέρει άραγε το νέο ταξίδι;

Θα θυμηθώ τα σοκάκια, θ' αναγνωρίσω τους δρόμους από το παρελθόν;

Θα μου χαρίσει άραγε κάτι που τώρα μού λείπει ό,τι κι αν είναι αυτό;

Σε τρεις ημέρες θα πάρω τις πρώτες απαντήσεις.

Μέχρι τότε θα αναπολώ κάτι που λίγο πολύ μου ξεφεύγει.

Η εικόνα είναι κλεμμένη από εδώ.